Complexe uitdagingen voor samengestelde gezinnen

Geplaatst door Mary op 13 januari 2017 | 5 reacties

“Met de agenda’s voor het nieuwe jaar in het bezit, is het tijd voor het plannen van de zomervakantie. In samengestelde gezinnen is de vraag ‘Waar gaan we naar toe?’ vaak makkelijker dan de vraag ‘Wannéér gaan we ergens naar toe?’ Er moet immers met zoveel agenda’s rekening worden gehouden.

Mijn ex heeft daar overigens geen boodschap aan. Zij mailt me op 1 januari met de vraag of ik ‘bijgaand formulier’ even wil uitprinten, ondertekenen en terugsturen. Het is het formulier dat je als gescheiden ouder nodig hebt om je kinderen naar het buitenland te mogen meenemen: Toestemming voor reizen met een minderjarige naar het buitenland.

Hoewel we al 12 jaar gescheiden zijn, weet ze pas sinds kort van het bestaan van dit formulier. Vorig jaar kreeg ik op een zomerse dag plots telefoon. De marechaussee van Schiphol aan de lijn.

Of ik wist dat mijn kinderen door hun moeder meegenomen werden naar Turkije en of ik daar – per telefoon – toestemming voor wilde geven. Zo niet, dan eindigde hun vakantie op Schiphol. Even schoot door mij heen dat het jammer was dat ik de telefoon had opgenomen. Ik gunde m’n ex het graag dat ze zich even realiseerde dat ik wel iets meer ben dan een veredelde oppas.

Want zo benadert ze mij voortdurend. Op het eerder genoemde formulier heet ik ook niet de vader maar de ‘vader’. Ja, met haakjes. Zij is zo’n gescheiden vrouw die het nodig heeft de vader naar beneden te trappen om haar eigen betekenis als moeder te verhogen.

Ik gaf uiteraard toestemming, want wat heb ik eraan om mijn kinderen daar op Schiphol indirect een teleurstellende ervaring te geven. Maar sinds die keer vraagt de ex me – zoals het hoort – om toestemming voor een buitenlandse (vlieg)reis met de kinderen.

Terug naar de planning. Op het formulier staan de data van de heen- en terugreis al vermeld. Sterker nog, ze heeft de vliegreis ook al geboekt.

Moraal van het verhaal is dat de keuzemogelijkheden voor de zomervakantie met mijn vrouw en (stief)kinderen zonder enige vorm van overleg al beperkt worden. En die waren, doordat de kinderen in twee van de drie verschillende ‘vakantiegebieden’ wonen, toch al beperkt.

Natuurlijk kan ik het formulier weigeren in te vullen, maar geloof me, dat heeft geen enkele invloed op haar vakantie en dus ook niet op de vraag wanneer mijn kinderen ‘beschikbaar’ zijn voor een vakantie met mij, mijn vrouw en de stiefkinderen.

Voort met de vakantiepuzzel, want mijn vrouw heeft ook een ex. De nieuwe vriendin van hem woont in het derde ‘vakantiegebied’ dat Nederland telt, en ook hij wil met zijn kinderen, de nieuwe vriendin en haar kinderen op vakantie.

Die nieuwe vriendin moet de vakantiedata echter nog afstemmen met háár ex (die gelukkig nog wel in het zelfde vakantiegebied woont als zij), dus onze pogingen om een periode uit te kiezen waarop we met z’n allen op vakantie kunnen gaan eindigen voorlopig hier.

Voor ouders van ‘gewone gezinnen’ begint het nu misschien te duizelen, maar voor samengestelde gezinnen zijn dit telkens terugkerende uitdagingen. Niet alleen bij de zomervakantie overigens, maar ook bij de kerstvakanties, meivakanties et cetera.

Organisatiekunde is een vaak gewenste kwaliteit bij tal van vacatures. Vermogen tot samenwerking en flexibiliteit ook. Ouders in samengestelde gezinnen hebben op deze terreinen per definitie een streepje voor op ouders uit ‘gewone’ gezinnen.

Tenzij ze al eens besloten hebben om de wens te laten varen om met alle betrokken gezinsleden gelijktijdig op vakantie te gaan. Omdat het gewoon teveel organisatorische uitdagingen telt. Dan is levenservaring en realiteitszin hun pré.”

Gastblog van Michiel.

Foto komt uit de collectie van Ton Jacobs.

Deel dit…

Facebook

Twitter

email