Beste raadsonderzoeker, waarom verloochent u een 5-jarig meisje?

Beste raadsonderzoeker, fijn dat u met onze dochter wilt praten. Het hele onderzoek wat wordt gedaan, gaat tenslotte over haar.

Ze is 5 jaar oud en is vanaf haar geboorte getuige van haar gewelddadige vader.

Toen ik de moed had om de relatie te verbreken, hoopte ik dat ik haar en mezelf uit die vicieuze cirkel van geweld kon halen.

Helaas begon de ellende toen pas echt. Diverse mishandelingen volgden.

Wanneer er anderen bij waren, gedroeg hij zich als een lieve vader en een ideale ex-partner. Hij wist zijn woede op ons te botvieren wanneer er geen andere mensen bij waren.

Mijn dochter ervaart, omdat ik haar loyaal aan zichzelf laat zijn, dat het niet normaal is dat een vader niet voor haar zorgt. Dat hij nare dingen zegt over haar moeder en haar op festivals in de auto te slapen legt. Dat hij haar zonder gordel en autostoel vervoert en haar hard in haar wang knijpt als ze iets doet wat hij niet goed vindt.

Ze wordt steeds ouder en wijzer en ze voelt dat haar vader geen verbinding met haar kan maken. Dus houdt ze zich sterk.

Beste raadsonderzoeker, u komt binnen in ons huis alsof u hier al jaren komt. U lijkt het niet door te hebben dat het voor een moeder heel moeilijk is om te vertrouwen op een wildvreemde die in je eigen huis met je getraumatiseerde dochter komt praten.

U kent geen enkele schroom en ‘duikt’ direct op mijn dochter. Contact maken met mij als moeder is beperkt gebleven bij een hand en een antwoord op de vraag wat u wilt drinken.

Tijdens het opwarmen van het theewater verdiept u zich zo in het spel van mijn dochter dat het lijkt alsof u ook kind bent. Ondanks dat mijn dochter doet alsof ze u toelaat, zie ik haar onzekerheid.

U ziet dat niet en begint direct met het stellen van vragen. Ondertussen kijk ik rond in mijn woonkamer. Hoe zou deze dame het hier ervaren? Zou ze weten dat dit geen gewoon huis is?

Deze plek heb ik met velen opgebouwd tot wat het nu is. Een veilige haven met vrienden en familie dichtbij. Maar ook nog steeds een plek waar onze trauma’s wonen die zich met regelmaat openbaren.

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet bezig met de restanten op te ruimen van de ravage die mijn ex achterlaat. Financieel, fysiek maar vooral emotioneel worden we er mee geconfronteerd dat hij gewetenloos is.

Ondertussen kookt het theewater en schenk ik het voor u in. Mijn dochter laat haar legodraak zien. Ze vertelt enthousiast dat ze deze van mijn vriend heeft gekregen. Ik merk dat u meteen wilt weten wie hij is. Als u zich had verdiept in het dossier, en in de achtergrond van mijn dochter, had u allang geweten wie hij is.

Hij is onderdeel van een belangrijk netwerk dat dicht om mij en mijn dochter heen staat. Een liefdevol en sterk netwerk met opa en oma, vrienden, vriendinnen en buren.

Dat zijn duidelijke signalen voor uw rapportage dat onze dochter het hier goed heeft. Was het maar zo simpel hè, raadsonderzoeker?

Inmiddels heb ik jaren ervaring met hulpverleners die weten te vertellen wat er aan de hand is: “Jullie zitten in een vechtscheiding. Door jullie strijd zit jullie dochter in de knel. Zij wordt emotioneel verwaarloosd omdat jullie alleen maar met elkaar bezig zijn. Jullie zijn niet in staat om haar op de eerste plaats te zetten. Dat is kindermishandeling.”

Nou beste hulpverleners, ik merk dat jullie vastzitten in een denkwijze die geen ruimte biedt aan andere interpretaties of inzichten. Maar voor een oorlog heb je maar 1 iemand nodig. Voor vrede heb je er 2 nodig.

Iedere dag houd ik me bezig om mijn dochter te laten herstellen van wat haar is, en nog steeds, wordt aangedaan. Daar krijg ik professionele hulp bij. Ik geef mijn leven voor haar.

Omdat mijn ex de strijd blijft aangaan, denkt u dat ik ook in strijd ben. Die aanname is snel gemaakt; moeder reageert op vader en is dus in strijd. Maar hulpverleners, het enige dat ik doe is neutraal naar vader reageren om hem maar niet te triggeren.

Het is veilig voor jullie om steeds hetzelfde te blijven doen en bij iedere ‘vechtscheiding’ ouders in de hoek te plaatsen van ‘Waar 2 kijven, hebben 2 schuld’. De aanname blijft in stand.

Omdat ik jarenlange ervaring heb met onwaarheden die in de rechtszaal tegen me worden gebruikt, neem ik het gesprek op. Het verdient misschien niet de schoonheidsprijs maar ik sus mijn geweten met de gedachte dat ook hulpverleners ongevraagd gesprekken opnemen.

Na een uur hoor ik mijn dochter, al op de trap, in al haar onschuld zeggen dat ze u een rondleiding wil geven. In plaats van dat u checkt bij mij als moeder of dat okay is, loopt u als een klein kind achter mijn dochter aan.

Ik vind dit behoorlijk brutaal maar laat ook dit gebeuren omdat ik niets te verbergen heb. ‘Welkom overheid, welkom in mijn slaapkamer.’ Na de rondleiding gaan we naar beneden.

De raadsonderzoeker ontwijkt ieder oogcontact met mij en zegt mijn dochter gedag. Mij geeft ze snel een hand en wanneer ze in de gang staat, zegt ze tegen mijn dochter dat ze snel een keertje terugkomt. Pardon?!

Die avond luister ik de opname af en schrik me rot. De raadsonderzoeker stelt vraag op vraag aan mijn dochter, en zij geeft iedere keer aan ‘Ik weet het niet!’ Beste raadsonderzoeker, mijn dochter geeft een grens aan, ze wil er niet met u over praten, respecteer dat.

Een enkele keer geeft mijn dochter antwoord. Ze vertelt dat haar vader haar in haar wang knijpt en dat Nina haar beste vriendin is. En mama. Ook vertelt ze dat ze het moeilijk vindt als papa boos wordt.

Weken later lees ik uw verslag. Waarom verloochent u een 5-jarig meisje? Uw verslag komt in geen velden of wegen overeen met de opname. Uw verslag bevestigt uw gehele rapportage en aanname dat ‘ouders in strijd zijn en het kind in de knel zit tussen ouders’. U dreigt zelfs met uithuisplaatsing!

Het verslag wordt afgesloten met ‘Ze wil het allerliefst later een eigen ijssalon’. Maar raadsonderzoeker, mijn dochter kent het woord ‘ijssalon’ niet eens. Ze wil astronaut worden…

Een liefdevolle moeder

Foto komt uit de collectie van André Brockbernd.

Auteur: Mary

Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.

Deel dit bericht op

6 Reacties

  1. Mijn haren gaan overeind staan als ik dit verhaal lees. Met hulpverlening ben je hier niet goed mee af en hoe moet je dan verder met die zogenaamde hulp ? Ik wens U alle wijsheid toe en vertrouw op Uzelf

    Reageer


    • Helaas zo herkenbaar voor ons als grootouders, in ons geval met gezinsvoogden van een GI. Een 4- jarig papa’s jongetje die koste wat kost gescheiden moet worden van zijn vader. Bij de andere kant liggen zorgmeldingen, bij de vader niet. Buren en vrienden hebben al veel actie ondernomen maar… Dezelfde argumentatie als U noemt wordt steeds gebruikt, ook in de rechtszaken. Zij handelen onwettig, negeren uitspraken van het Hof maar plaatsen zich overal boven. En instanties kijken weg. Wie helpt U hierbij, wie helpt al die kinderen (en ouders)die door Jeugdzorg trauma’s oplopen? HET HOUDT NIET OP, NIET VANZELF!!!
      Heel veel sterkte in deze moeilijke en ongelijke strijd!

      Reageer


  2. Hoe herkenbaar…..helaas.. rest u als moeder een advies te geven, blijf doorgaan met wat u als goede moeder nu doet. Lange adem, maar het gaat lukken. Nooit de vader betichten van enige afwijking, maar wel duidelijk de gevolgen voor uw kind aangeven. Zorg ervoor dat school en eventueel opvang verklaren dat kind leefdtijds adequaat opgroeid. En inderdaad, je privacy is naar gort, zogenaamd in belang van kind. Maar eigenlijk in belang van de onderzoekster zelf die als de dood is een mishandeling te missen en fouten te maken. Door hun angst en gevoel te zijn voor het kind zien ze de werkelijkheid niet meer. Dan is vallen in oude stigma’s voor hun veilig. Ga naar niemand proberen de verhalen van vader te weerleggen, dat wordt gezien als vechten. Maar blijf rustig, wijs op gedrag vader zonder oordeel.
    Blijf de goede moeder, zorg voor bewijs dat je dochter wordt belast door de vader en zorg goed voor haar en jezelf. Zorg voor ondersteunend netwerk en goede gesprekspartners.

    Reageer


  3. Veel kinderen en hun goede ouder ,zijn het slachtoffer van het ondeskundige handelen in alle facetten van de jeugdhulpverlening .Ik ben getuige van een situatie ,waar 2 kinderen al hun levenlang door moeder geestelijk en lichamelijk mishandeld worden en vader jarenlang de hulpvrager is . Dossiers vol met feiten zoals ( moeder negeert alle gerechtelijke uitspraken , moeder werkt NERGENS aan mee, moeder heeft psychische hulp nodig en moet zich van de rechter onder behandeling van een psychiater stellen hetgeen zij niet doet enz ,enz )! Dan wanneer vader het huis verlaat en de scheiding aanvraagd om een eigen huis en veiligheid voor zijn kids te regelen . Laat moeder ook de GV niet meer binnen , die hier na 10 pogingen geen melding van maakt .Maar besluit de kids dan eenmalig op school te bezoeken. Dit is dan de 1e keer dat de kinderen een hulpverlener spreken zonder het duivelse oog van hun moeder . Dan komt er een verklaring aan de gezinsvoogd van 12 jarige dochter “dat moeder het kind meerdere malen bedreigd met een mes in de hand en zegt haar tong eraf te snijden als ze tegen iemand durft te zeggen ” haar papa te willen zien en dat haar broertje het mes moet aangeven en dat uit angst ook doet “. Zelfs na deze verklaring (staat in dossier ) waarop vader smeekt zijn kinderen nu in veiligheid te brengen is het antwoord van de GV “dat gaat zomaar niet ,volgens het Jeugdzorg protocol moeten wij nu eerst de moeder inlichten over deze verklaring !!!!!!!”Als vader smeekt dit niet zo te doen , omdat kinderen bij moeder wonen en hier ernstig op afgerekend gaan worden is het antwoord “protocol is protocol “En aldus geschiede …….het kind wordt verraden omdat protocol boven de veiligheid en bescherming van kinderen gaat ! Dat de beide kinderen sindsdien overal verklaren “hun vader NOOIT meer te willen zien “wordt in het vervolg van dit drama niet meer meegenomen ,zo ook de mesbedreiging niet !Ik durf dus te stellen dat de Jeugdhulpverlening bewijsbaar meewerkt aan zware kinder mishandeling.Dat vader na dit drama ook nog krijgt opgelegd ,zijn kinderen maar even met rust te laten omdat zijn verzoeken zijn kinderen te zien (beschermen) tegen de wil van zijn kinderen is, die toch overal aan blijven geven , dat ze “nog liever doodgaan , dan vader weer te moeten zien” Ook de briefjes die zijn dochter stiekem via haar schooljuf an vader liet geven een week voor dit VERRAAD van de GV . Met de woorden “papa a.u.b ik wil graag bij jou wonen ,jij bent de liefste papa van de wereld “Laat nergens ALLE alarmbellen rinkelen.En aan waarheidsvinding wordt niet gedaan !!! De kinderen zijn nu 16 , en hebben hun vader sindsdien nooit meer mogen gezien.

    Reageer


  4. Waarheidsvinding ontbreekt het aan .
    Kinderen zijn in grote getallen de dupe.
    Het systeem moet veranderen.
    Vele instanties werken lans elkaar heen.
    Kind blijft de dupe.
    Boze exen die vaak door het huidige systeem geholpen worden . Om een van de ouders uit te schakelen . Het is te verdrietig voor woorden.
    De beschadigde kinderen zijn de ouders van morgen.
    Ze verdienen betere hulp dan nu geboden wordt.

    Reageer


  5. Wat een ?? Weet geen woord hiervoor stuk.
    Eerlijk integer zonder veroordeling goed stuk objectief waargenomen en ongelooflijk MOEDIG.
    Met oprechtheid kan ik zeggen WAT EEN STERKE VROUW.
    Dank je wel.

    Reageer


Plaats een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.