Bedankt dat jij er was
Niet enkel in goede tijden, nee, juist in tijden van verdriet zoals nu en in de afgelopen weken, heb ik ontdekt hoe belangrijk vriendschap is.
Vriendinnen die aan kwamen waaien en er voor me waren. Wat vond ik dat fijn.
Mensen die me op straat of in winkels aanspraken en vroegen naar papa, ook dat deed me veel want papa was een bekende verschijning hier in het dorp.
En dan al die mensen die de moeite namen om afscheid van papa te nemen en mijn familie en mij te condoleren, ook dat ontroerde mij diep.
Wat op mij ontzettend veel indruk heeft gemaakt waren alle berichten van medeleven en steun op social media.
Zowel op Twitter als Facebook waren er zoveel mensen die meeleefden. Mensen bij wie ik mijn verhaal kon doen, mijn hart kon luchten, ze waren er voor mij.
Nog steeds zijn die mensen in mijn leven, ze houden een vinger aan de pols en dat doet me zo veel. Het helpt me werkelijk om te leren het verlies van papa ergens een plaats te geven.
Mijn verdriet is groot, mijn hart is wankel. Ik moet het doen met herinneringen aan mijn held, mijn grote voorbeeld. Er zijn dagen dat ik het nog steeds niet kan bevatten dat papa er niet meer is.
Er zijn momenten dat ik door alles geraakt word en dat laat ik ook gebeuren. Mijn verdriet moet eruit. Rouw laat zich niet leiden.
Tevens is er steeds meer het besef hoe kwetsbaar het leven is. Gezond leven is geen garantie om oud te worden. Papa is daar helaas het bewijs van.
Ik pluk de dag, sta stil bij wat ik heb, koester mijn vriendschappen en mijn gezin en dank jullie uit de grond van mijn hart dat jullie er voor mij waren en zijn.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
9 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
10 juli 2017
Lieve Mary,
Nee rouw laat zich niet leiden en is voor iedereen zijn eigen reis hierin. Maar je gesteund voelen is wel mooi. Vaak zijn mensen hier bang voor en weten niet wat ze moeten zeggen. Er zijn is dan genoeg. Een gebaar, een lief woord,niet om he heen lopen maar toch vragen hoe het is met je.ook goed dat je er zo mooi en open over kunt schrijven. Dit zal helend werken zowel voor jou als voor anderen.
Liefs Djoke
10 juli 2017
Dan pas leer je de ware vrienden kennen,veel sterkte Mary en de rest van de naaste familie en natuurlijk je in en in verdrietige MAMA.
10 juli 2017
Lieve Mary, wat goed van jou om er zo over te kunnen schrijven.Jij kan er zo goed de juiste woorden aan geven.Fijn dat je steun van veel mensen om je heen en via sociaal media kan krijgen.Dat is ook omdat jij voor andere mensen openstaat om te luisteren en belangstelling te tonen.Dan krijg je dat zelf terug in moeilijke tijden zoals nu met het verlies van je Pa.Je beschrijft het zo mooi,je hart is nog wankel en dat is precies wat je voelt als je iemand die zo dichtbij is verliest.De harde werkelijkheid komt ook hard aan,je lieve Pa waar je zoveel steun ook van had.Maar ik weet zeker dat jij het straks een plaats zal kunnen geven en nu is het nog rouwen en dat doet pijn.Maar je vrienden
en naasten zijn er altijd en willen jou daar graag in steunen,ook via Facebook en twitter!
10 juli 2017
Het overlijden van mijn ouders voelt alsof er een deel geamputeerd is van mij. Me niet meer compleet voelen. Zoekende naar de manier van verwerken en ermee om te gaan. Verdriet laten komen en gaan. Blijf jezelf. Niemand kan je vertellen hoe het gaan kan. En zoals je zegt, geluk is broos en ligt zoveel dichterbij dan men denkt. Je staat er niet bij stil. Ook mijn geluks momenten zijn de simpelste momenten. Tijd met mijn gezin, lachen met vrienden en gewoon even bij elkaar zijn. Dat zijn voor mij geluks momenten en zijn me dierbaar. Ook vorig jaar hebben me vele mensen verbaasd en hebben me gesteund en nog steunen ze me. Hoe simpel kan een klein berichtje, een vraag of telefoontje of kaartje zijn. Ook tijdens de condoleance heb ik handen geschud van mensen en klanten waarvan ik het niet verwacht had. Maar ik weet nu ook wie het altijd goed met me voor hebben gehad. Uit iedere negatieve ervaring haal ik de positieve dingen weer uit wat me weer geleerd heeft.
10 juli 2017
Lieve Mary,
Fijn dat je zover steun mocht en mag ervaren via fb en twitter!
Mooi ook hoe je omschrijft dat je hart nog wankel is! Je vader missen went niet, maar mooie herinneringen ophalen doet ons altijd wel weer goed!
Ik doe dat vaak met mn moeder en mn zus! Dat maakt ons blij en op gedenkdagen, treuren wij niet maar vieren wehet leven met elkaar!
Sterkte
10 juli 2017
Het is zo moeilijk Mary.
Heel langzaam neem je werkelijk afscheid, en is jouw Pa herinnering.
Elke dag verdriet lief, doe maar…het is ook zo onwerkelijk.
Fijn is wat jullie hadden, als het rouwen voorbij is, kun je daarmee verder.
Wens jou kracht hiervoor.
10 juli 2017
Laat gewoon je verdriet je helemaal omhullen , verdriet hebben om iemand die men zo enorml lief heeft , ik zeg niet-lief heeft gehad want dat is niet zo , is het mooiste eerbetoon aan je vader. Die liefde blijft voor eeuwig en altijd voort leven. Ze geeft je de kracht om het verlies te verwerken, een gouden randje om je herinneringen te weven…. Mijn paps is ook mijn held , de man van mijn leven …. Ooit zal ook ik zonder heb verder moeten, een angst die ik iedere dag meer en meer voel.
Wens je veel sterke en moed , en weet je kan steeds wanneer je ook maar wil naar daarboven of waar ook bellen, de lijn is nooit bezet, je krijg altijd een antwoord …..
10 juli 2017
Lieve Mary
Je bent zo.n prachtige vrouw.
De pijn die je hebt vind ik verschrikkelijk.
Juist jij die voor veel mensen een luisterend oor heeft.
Jij voelt wanneer iets echt is.
Ik hoop dat je met al je dierbaren om je heen verder kunt gaan.
Ik geef je een dikke knuffel .
11 juli 2017
Beste Mary,
Ik vind het vanzelfsprekend om er te zijn als het nodig is. We kennen elkaar alleen van Twitter, maar je hebt wel een plaatsje in mijn hart. Verdriet hebben; rouwen mag en er is 1 tip die ik je mee wil geven: blijf altijd over je vader spreken en denken; dat is nl. het bewijs dat hij er altijd zal zijn. Niet langzaam vergetend en verblekend, maar een onderdeel van jouw (en je dierbaren) zijn. Een dikke hug en knuffel van me.