Ik ben bang om hem te verliezen
Ik kom uit een familie met goede genen. Dat we het voor de rest niet met elkaar kunnen vinden is niet erg.
Die genen, daar ben ik wel heel erg blij mee.
Daardoor zie ik er aanzienlijk jonger uit dan dat ik volgens mijn persoonsgegevens ben. En daar pluk ik de vruchten van.
Een paar jaar geleden ben ik uit een stervend huwelijk gestapt. De koek was op, met hem wilde ik niet ouder worden. De keuze om alleen een bestaan op te bouwen was makkelijker gemaakt dan de realiteit bleek te zijn.
Terwijl ik van nature een doorzetter ben, viel het me zwaar om alleen te zijn. Ik moest me ertoe zetten om erop uit te gaan, in mijn eentje.
Maar als ik eenmaal die stap had gezet viel het me reuze mee. Ik bleek makkelijk contact te kunnen leggen met anderen en ontdekte zo dat er veel alleenstaande mensen zijn.
Op een goede dag ontmoette ik mijn huidige vriend.
Meteen was er die klik! We hadden het samen enorm leuk en konden goed met elkaar praten. Beiden zijn we geen onbeschreven blad, we dragen een verleden mee. Met een groot verschil: ik ben 15 jaar ouder.
Toen ik dit leeftijdsverschil ontdekte was ik in eerste instantie geneigd onze relatie te verbreken. Mijn vriend wilde dat absoluut niet.
Uiteraard hebben we er veel over gesproken en constateerden we dat leeftijd slechts een getal is. Ja, ik weet het, het is zo’n dooddoener maar als de liefde overheerst zegt leeftijd echt niks.
Nu zijn we al een lange tijd bij elkaar en dat voelt goed, heel goed, maar er is bij mij wel een soort van angst aanwezig. Angst om hem te verliezen aan een vrouw van zijn eigen leeftijd.
Dus ben ik elke dag bezig met mezelf. Ik moet er goed uit blijven zien. Ik train elke dag om een strak lichaam te houden, ik ben eeuwig op dieet, gebruik dure crèmes en overweeg botox.
Stiekem ben ik ook wel jaloers dus ik houd mijn vriend in de gaten. Op social media, ik check zijn telefoon en bel hem op zijn werk. Zo bang ben ik om hem te verliezen, te verliezen aan een jongere vrouw.
In mijn hart weet ik dat wij geen toekomst samen zullen hebben.
De ene keer trek ik mij daar niets van aan en ben ik blij met wat we nu hebben, de andere keer drukt het zwaar en pieker ik wat ik eraan kan doen om hem te behouden.
Eens zal het verval bij mij toeslaan, zeker omdat ik tegen de 50 loop.
Ik moet er niet aan denken wat een overgang bij mij zal uitrichten. Mijn lichaam zal dan echt veranderen en wat het psychisch met me zal doen? Ik ben er bang voor.
Zal hij mij dan nog steeds aantrekkelijk vinden? Zal hij dan nog wel van mij houden? Ook als ik een zeur word? Of depressief? Ik vraag me vaak af hoe die anderen dat doen.
Neem een Katja Schuurman, die loopt toch tegen hetzelfde aan?
Wij kunnen niet eeuwig jong blijven. Eens zal de ware leeftijd ook bij mij zichtbaar worden. Het stomme is dat ik daar zo mee bezig ben dat ik alleen maar onzekerder word, en daardoor op mijn tenen ga lopen om mijn vriend maar te plezieren.
Dolly
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
7 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
24 november 2017
Begrijp het helemaal, ik hou ook wel van mensen die 15 jaar jonger zijn dan ik.Maar helaas ben ik zelf 8 jaar jonger dan mijn partner.Maar steeds maar denken als ik een jonge partner heb moet ik er wel goed uit blijven zien vind ik onzin.Mijn partner werkt nog en ik niet meer terwijl ik 8 jaar jonger ben en vaak reageren mensen zo dom door te zeggen dan kan jij beter gaan werken omdat je nog 8 jaar jonger bent.Het gaat erom hoe je jezelf voelt en wat je graag doet.Maar me uitsloven voor mijn partner om steeds beter eruit te willen zien zou ik toch echt niet doen.Als ze van je houden mag leeftijd idd geen rol spelen.Een mens is zo oud als hij zich voelt!
24 november 2017
Hoe meer je investeert in hem, hoe groter dat verlangen samen te blijven
en de kans dat geschiedenis zich herhaald, de angst te verliezen
en creëert waar je bang voor bent…
Denkpatronen verschuiven,
Als je die “verwennerijen voor je lichaam” doet voor jezelf,
omdat je dat zelf wil, dan is het een investering in zelfvertrouwen
Hij koos voor jou en jij voor hem en er leuk uitzien omdat je dat zelf wil
en niet alleen omdat (je denkt) dat hij dat wil.
Het helpt wel, een vriend die het leuk vindt dat jij er leuk uitziet, maar
alsjeblieft niet alleen voor hem, ook omdat je dat zelf fijn en prettig vindt…
Veel liefdes geluk samen…
24 november 2017
Lijkt me heel erg om eigen leeftijd als een bedreiging te zien .
Je geeft om elkaar of niet.
24 november 2017
Heel jammer vind ik dit.
Hoop voor je dat je dat eens kunt loslaten.
Gr Wilhelmina
28 november 2017
Dag Dolly.
Ik lees en denk…je moet meer eigenwaarde opbouwen.
Houden van jezelf, wie je bent, en hoe je bent.
Je hebt iemand waar je veel van houdt, en natuurlijk doe je dingen die hem plezieren.
Is zo, doen wij ook, zou anders wel heel onaardig zijn.
Maar..je bent zo fysiek bezig, dat lijkt me iets wat niet nodig is, en ook niet kan.
Het maakt je ongelukkig.
Daarom….hou van jezelf en van je lijf en je leden.
22 december 2017
Ik begrijp je worsteling Mary, ik ben zelf ook in die richting ouder én vrouw én al jaren gelukkig. Toch heb ik mij destijds geconfronteerd met mezelf en ben gaan aannemen dat m’n levensgezel daadwerkelijk voor mij als uniek persoon gekozen heeft. Dat heeft zelfaanvaarding tot gevolg gehad en genieten.Als we uitgaan van het feit dat wij het in stand zouden moeten houden, wordt het een kramp. Vraag het hem gewoon en neem aan wat hij zegt, jullie zijn toch immers geliefden en vrienden? Sterkte met het aanvaarden van loslaten om samen gelukkig te zijn!
22 december 2017
Bedankt voor je reactie Mieneke. Voor de duidelijkheid: dit is het verhaal van Dolly.