Als samen praten niet meer mogelijk lijkt
Met gebogen hoofd gaf de kleine vrouw mij een slap handje. Hij, een grote man, wilde met zijn stevige handdruk direct laten weten dat hij alles onder controle had. Mijn hand werd zowat fijn geknepen. Ze namen plaats in mijn spreekkamer. De kleine vrouw vertelde met zachte stem hoeveel moeite het haar had gekost om haar man mee te krijgen.
Twee weken daarvoor had ik haar voor het eerst gesproken. Ze was toen alleen en wilde hulp omdat ze huwelijksproblemen had. Het punt was dat haar man die problemen volgens haar niet inzag. Ja, ze snapte dat het beter was als haar man ook mee zou komen naar de gesprekken. Zij hoopte dat door middel van relatiegesprekken haar huwelijk te redden was.
Nu zijn ze dus samen gekomen. De man laat door zijn houding weten dat hij er geen zin in heeft. De vrouw is nerveus, wriemelt met haar handen en kijkt steeds opzij naar haar man. De spanning stijgt. Als ik zeg wat ik ervaar breekt er een wolkenbreuk los. Er wordt geschreeuwd en gevloekt. De grote man houdt zich niet langer in en gooit al zijn frustraties eruit.
De vrouw laat het gelaten over zich heen komen en huilt in stilte. Ze zegt geen woord en zakt steeds meer in elkaar. Ik grijp in en probeer te zorgen dat de rust terugkeert. De rest van de tijd voel ik me echter een soort scheidsrechter die voor joker staat. Alleen de vrouw lijkt te luisteren, de man heeft er nu helemaal geen zin meer in. Hij wil geen bemoeienis van het maatschappelijk werk. Hij hoeft geen hulp want volgens hem zijn er geen problemen.
Hij barst nog een keer los en verwijt mij dat ik geen geitenwollensokkentype ben, want ‘zo zijn al die softies van maatschappelijk werkers’. Voordat ik kan reageren, stuift hij de deur uit. De vrouw blijft ontroostbaar zitten.
Na verloop van tijd herpakt ze zich. Van hulp bij relatieproblemen is geen sprake meer. Dat beseft ze heel goed. Overdonderd en geschrokken vertrekt ze. Een volgende afspraak alleen met de vrouw staat gepland.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
6 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
9 maart 2014
Ik hoop dat je haar kon begeleiden in het proces hoe ze los kon komen van deze bullebak.
10 maart 2014
Als ik het was geweest, had ik gewild dat je je blog geschreven had op het moment dat je ook empathie voor die ‘bullebak’ had kunnen laten blijken.
14 juni 2014
Zo herkenbaar maar door weinigen toegegeven….in elke straat speelt zich dit verhaal in de stilte van een huisgezin af……..tot de bom ontploft en dan is het dikwijls al veel te laat….spijtig want praten met elkaar zou zoveel oplossen…
Triest verhaal….maar de werkelijkheid!!!!!
26 augustus 2014
Ze hebben dus overduidelijke problemen . Therapie om die duidelijk te maken , kan een hele verlichting zijn .
zelfs als er gescheiden word aan het eind van de therapie, weet men in ieder geval dat zo, n grote stap echt nodig was.
werkt verhelderend weet ik uit ervaring .
16 november 2016
Het is idd in veel relatie’s een probleem dat ze niet goed kunnen praten met elkaar.Als er maar 1 van de 2 voor open staat is het ook niet makkelijk.Die man zal ook niet terug gekomen zijn denk ik ?
22 augustus 2017
De meeste mannen wille niet praten, zeker niet met een hulpverlener erbij. Dan voelen ze zich aangevallen. willen het liefst zo doorgaan met hun gedrag en hun gedreig.
Ik ken het.
Zo ze toch moeten praten dan draaien ze de realiteit bewust om dit is om zelf in het goede blaadje te staan.