Als ondeskundige mensen ingrijpende beslissingen nemen
“Ik zal nooit meer stout zijn! Waarom mag ik niet bij jou blijven? Ik ben al zoveel nachtjes weg, mag ik al naar huis?
Dit waren bij ieder bezoek een paar van de wanhopige vragen van mijn kleinzoon Jordy, een verdrietig kind dat niet kon begrijpen waarom hij niet naar huis mocht.
Jordy werd bij zijn vader, mijn zoon, weggehaald door de William Schrikker Groep, op basis van valse aantijgingen van de biologische moeder, samen met de gezinsvoogd. Mijn zoon had die maandagavond gemaild dat hij een klacht tegen de gezinsvoogd en haar werkwijze ging indienen, en op woensdag kwam Jordy niet meer thuis, spoed uithuisplaatsing.
De moeder had samen met de gezinsvoogd een aanklacht tegen mijn zoon ingediend wegens mishandeling. De aanklacht werd vernietigd, maar wel door de William Schrikker Groep gebruikt voor de spoed uithuisplaatsing. Zelfs met politiebewijs, dat dit gelogen was, kwam Jordy niet meer terug.
Vanaf de scheiding woonde Jordy samen met zijn vader. De William Schrikker Groep was in beeld gekomen voor begeleiding en toezicht van de omgangsregeling met de moeder. Er werd nooit getwijfeld over de opvoeding van Jordy. Maar, zoals later de directeur van Jordy’s school schouderophalend zei: “Dit gebeurt nou eenmaal, als je niet met de gezinsvoogd door één deur kan.”
Jordy kwam terecht op een zorgboerderij, waar hij als kind van 6 jaar hard moest werken, onder andere met houtbewerkingsmachines. Toen zijn vader een opmerking maakte over de vele blauwe plekken, werd dit door de William Schrikker Groep afgedaan als gevolgen van een bloedziekte. Het wankelend lopen van Jordy als spierslapte, en het slome gedrag als zwakzinnigheid.
Mijn zoon weigert dit te geloven en voert een wanhopig gevecht voor gerechtigheid om een eind aan deze tragedie te maken, en zo Jordy weer een gewone jeugd te kunnen geven. De tegenwerking van de William Schrikker Groep wordt steeds groter en het moeten ontrafelen van hun leugens, die zich blijven opstapelen, blijft frequent doorgaan. Tot 5x toe wordt zo de reden voor de uithuisplaatsing van Jordy veranderd. Zijn vader begrijpt dat dit niet tot een oplossing leidt.
Hij kan het niet meer aanzien hoe Jordy steeds meer achteruit gaat en vlucht met hem naar Bolivia, onder andere omdat het land erg kindvriendelijk is en het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) daar niet ondertekend is. Een beslissing die je niet zomaar neemt, maar de enige manier is om Jordy te redden. Tenslotte werd dit als ontvoering gezien en was het een definitieve stap, zonder mogelijkheid van terugkeer.
En wat blijkt bij onderzoek in Bolivia? Jordy is kerngezond, wel lichtelijk ondervoed, en is zeker niet zwakzinnig maar heeft zelfs een hoog IQ. Wel bleek dat hij een grote leerachterstand had doordat hij tijdens de periode van uit huis plaatsing geen onderwijs heeft gehad. Ook had hij een PTSS, veroorzaakt door die uit huis plaatsing én door de slechte behandeling op de zorgboerderij, waarbij gesproken werd over mishandeling, grenzend aan marteling. En wat een verademing, in Bolivia werd van alle kanten echte deskundige hulp geboden en daadwerkelijk actie genomen om Jordy van zijn trauma af te helpen.
Op het ogenblik is Jordy 14 jaar, hij woont nog steeds in Bolivia met zijn vader en stiefmoeder. Hij kan goed meekomen op school, spreekt nu 5 talen, is de beste met computerkunde en doet veel aan sport. Met zijn biologische moeder is verschillende keren geprobeerd om contact te krijgen en onderhouden, maar is steeds op een teleurstelling uitgelopen.
In Nederland lopen nog rechtszaken tegen de William Schrikker Groep, die blijft ontkennen fouten te hebben gemaakt, maar ondertussen ook inzage in het dossier halsstarrig weigert. Waarom, als er niets te verbergen is? Voor mijn zoon en kleinzoon zal ik echter doorgaan tot er recht is geschied. Mijn zoon heeft recht op rehabilitatie, erkenning dat hij juist heeft gehandeld, excuses voor mijn zoon en kleinzoon, vergoeding van alle kosten en smartengeld.
Heel belangrijk is de aanklacht tegen de zorgboerderij, de William Schrikker Groep en eventueel de staat, om zo te trachten aan deze toestanden een eind te maken. Inmiddels zijn we al een stukje gevorderd met de rechtszaken. Jordy’s vader heeft nu het alleen gezag en, met dank aan de bijzonder curator en de consul, is er ook beslist dat Jordy bij zijn vader in Bolivia hoort te blijven, dat daar zijn toekomst ligt…
In Noorwegen zijn ouders in opstand gekomen. Maar het percentage onder toezicht stellingen/ uithuisplaatsingen in Nederland is veel hoger. Zijn Nederlanders slechtere ouders dan ouders elders in de wereld? Of zou het aan de incompetentie van jeugdzorg liggen, waar ondeskundige mensen ingrijpende beslissingen nemen die niet gebaseerd zijn op de waarheid, maar op onderbuikgevoelens?”
Gastblog van Ada Busman. Zij schreef het boek: Ik zal nooit meer stout zijn. Ada, de oma die haar zoon en kleinzoon mist maar blij en trots is dat haar zoon deze stap heeft gezet, en dat Jordy zo een goede opvoeding kan krijgen. Haar boek is onder andere hier te verkrijgen bij uitgeverijeigenboek.nl.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
13 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
5 september 2016
Ongelooflijk!!! Ik weet niet wat ik lees. Wat een afschuwelijk verhaal. Heel blij dat het met
Jordy goed gaat en hij bij zijn vader mag blijven. Ik hoop van harte dat er nog meer recht zal geschieden!
Sterkte.
5 september 2016
Het zal je maar gebeuren,als ouder! Dapper en daadkrachtig van de Vader. Kan ook niet iedereen! Diep respect!
5 september 2016
Ja, dit gebeurt nu eenmaal als je niet met de GV (= gezinsvoogd) overweg kan ! En waag het niet de gezinsvoogd te wijzen op…. of de gezinsvoogd te verrijken met wetenschappelijk onderbouwde informatie/ artikelen of internetpagina’s…..
Ego is belangrijker dan het belang van het kind. Daarbij komt; die OTS moet natuurlijk wel in lengte van dagen blijven en een UHP is nog lucratiever.
Toch, samen zetten we hele kleine stapjes voorwaarts…kijk onder bestanden (rechtsonder de banner) voor tips en steun: openbare facebookpagina (h)erken ouderverstoting.
5 september 2016
Dit verhaal verbaasd mij niets.
Mijn kleinzoon is met medewerking van instantie.’s verdwenen.
Volgens zijn moeder “om verdere beschadigingen te voorkomen .”
Ondanks alle frequente valse aangifte.’s is mijn zoon nog nooit voor een van die leugens veroordeeld .
We zijn inmiddels 5jaar verder.
6 september 2016
Ik wil mijn ervaring met de jeugdzorg cq Kinderbescherming hier graag aan toevoegen.
Momenteel ben ik in mijn 80ste levensjaar en mijn verhaal gaat dan ook een dikke 40 jaar terug !
Ik die tijd, de ouderen onder ons zullen het zich herinneren, was er op TV een reclame van een eenzame jongen de met een bal tegen een blinde muur trapte , er werd gevraagd om gezinnen voor kinderen in de puberleeftijd , deze kinderen waren onplaatsbaar !
Samen met mijn vrouw en onze eigen kinderen van 12 en 10 jaar en er werd besloten contact op te nemen !
Er werd na enkele bezoeken van vertegenwoordigers van de kinderbescherming (keuring) besloten dat we een meisje van 9 jaar , waarvan de moeder alleenstaand was , en niet in staat was haar kind een goede opvoeding te geven zouden krijgen .
Na enkele weken werden we uitgenodigd kennis te komen maken in een tehuis in Maastricht waar ze geplaatst was , alles liep van 2 kanten prima en in een gesprek met de leiding werd besloten dat ze om de 2weken een lang weekend bij ons zou komen om een band op te bouwen !
Om de 2 weken ging ik haar halen en zondags bracht ik haar weer terug (huilend)
Geregeld kregen e bezoek van een mevrouw vd kinderbescherming om de stand van zaken door te nemen !
Anderhalf jaar hebben wij dit volgehouden , de band met dit kind was prima maar mijn vrouw en ik wilden onderhand eens haring of kuit en ik schreef een boze brief naar de kinderbescherming, waarin ik hun verweet dat ze zowel ons, als dat kind aan het lijntje hielden en dat zowel wij als het kind er klaar voor waren om haar in ons gezin op te nemen !
Daags nadat ik deze bief gepost had kwam er een man aan de deur die een straat verder woonde, hij vroeg of hij mocht binnenkomen hij moest met ons wat bespreken !
We gingen er voor zitten en toen bleek dat hij ook op dat kantoor vd kinderbescherming werkte, hij vertelde dat mijn brief (aan directie gericht ) door hun onderschept was omdat de directeur met vakantie was !
Ook vertelde hij dat als de directeur de brief in handen zou hebben gekregen de contactpersoon onmiddellijk ontslagen zou zijn, geen woord over het kind !
Ik heb verder nog een half uur met hem gepraat , maar kreeg geen vat op de manier van werken , hun eisen en het hoe en waarom ! het enige wat hij over ons geval kwijt wilde was, de moeder werkte niet mee !
Nadat hij vertrokken was bleven wij met de vragen en een onbevredigend gevoel achter.
We hebben de zaak nog een paar dagen laten bezinken ,er samen nog eens over gepraat en toen de contactmevrouw laten komen , daar hebben we onze vragen bij gesteld en ook gevraagd hoe nou verder ?
Onze vragen werden omzeild, en op hoe verder kregen we dus als antwoordt moeder werkt niet mee !
In dit anderhalf jaar was zoveel voorgevallen met de kinderbescherming dat we besloten, om onszelf en onze biologische kinderen in bescherming te nemen de hele zaak maar af te blazen !
6 september 2016
Wat een triest verhaal Harry. Jullie hadden veel meer voor het meisje willen betekenen maar werden, zoals ik het begrijp, toen al tegengewerkt door de kinderbescherming. Zeer verdrietig voor jullie als gezin en voor jullie pleegdochter.
6 september 2016
Diep respect voor zowel Oma als Papa!
Blijkbaar is dit de enige manier om het (falende) systeem te ontlopen.
Je moet maar durven: je kind meenemen naar een wildvreemd land met de wetenschap dat je ws nooit meer terug kunt.
Het boek (en soortgelijke) zou m.i verplichte kost moeten zijn voor iedereen die aan ots e.d meewerkt.
Die groep heb ik nog nooit van gehoord, ga ik dus opzoeken.
Heel veel sterkte met de rechtszaken, heel veel geluk in Bolivia!
21 oktober 2016
Wat een verhaal, niet normaal!
Ik ken zo ook van dichtbij een verhaal van kinderen die verknipt worden door de foute beoordelingen van Jeugdzorg en Pleegouders……
De oma is hier de verliezende partij, samen met haar kleinkinderen, die ze van baby af aan opgevangen en opgevoed heeft en heel veel liefde heeft gegeven, wat ze nu tekort komen, en ook geborgenheid en veiligheid moeten missen door een kerel die zich pleegvader durft te noemen en die kids bij hun oma weghoudt uit eigen belang……..Waar zijn ze in Nederland mee bezig???
10 februari 2017
Verschrikkelijk verhaal, en ook helemaal waar..
Heb op dezelfde boerderij gewoond en ben daar ook het slachtoffer geworden van deze slechte behandeling.
Ik heb er nog nachtmerries van,en heb inmiddels trauma therapie om dit te verwerken.
Ben blij dat het met jordy goed gaat. <3
25 februari 2017
Heb het boek, een aantal jaren geleden gelezen.
Ben blij dat het met u kleizoon goed gaat.
Sterkte met de
rechtszaken tegen de William Schrikker Groep.
9 maart 2017
Helaas heeft de inmiddels 8e voogd besloten het verhaal van mijn ex te geloven (toen ik hem verliet zou hij mij kapot maken en de kinderen van mij afnemen)en heeft de kinderen uit huis geplaatst, bij mijn ex. Mijn zoon(12) heb ik al 8 maanden niet meer gezien en nu wil mijn dochtertje(9) mij ook niet meer zien omdat ze mij haat. Ik vind het zo erg voor mijn kinderen. Ik kan alleen maar huilen. Ik mis ze zo erg. Dat dit in Nederland kan gebeuren.
16 september 2017
Het staat er geschreven. Het is waar. Het is niet te begrijpen.
Niet alle vaders zijn zo daadkrachtig.
Ik begrijp niet wat er in Nederland gebeurt.
Sterkte mensen..
17 september 2017
Vreselijk hoe kunnen ze z.g. deskundigen rechtvaardigen dat ze dit kind, zijn vader en stiefmoeder zoveel ellende hebben aangedaan en hebben laten stuit4ren totdat de vader kans zag hem te redden.
Het is toch te gek dat je als vader moet vluchten voor de toekomst van je eigen kind. In den vreemde een nieuw leven opbouwen, alles en iedereen achterlaten en opnieuw beginnen. Hulde voor de echte liefde en het doorzettingsvermogen van de vader.