Als kanker je leven binnen dondert
Dit is onmogelijk, ze hebben een grote fout gemaakt. Ze laten foto’s zien van een ander iemand.
Dat was het eerste wat ik dacht toen ik de foto’s van papa’s hoofd zag, daar in het ziekenhuis.
Maar nee, het was de keiharde realiteit. De woorden van de neuroloog hakten erin.
Papa blijkt 2 tumoren in zijn hersenen te hebben die dicht bij elkaar liggen en tevens is er een vochtophoping in zijn hoofd gevonden.
Mijn papa, mijn beresterke wijze grijze vader. Mijn voorbeeld. Ook is hij een begenadigd schilder, en voor mij de allerliefste vader van de hele wereld.
Een rustige belezen man. Nooit veroordelend, altijd behulpzaam. Gek op zijn 4 kleinkinderen, op mijn hond en dol op tuinieren. De laatste jaren was hij ook nog mantelzorger.
Potverdorie, mijn papa zat vol toekomstplannen…
Hij heeft altijd gezond geleefd, lette op zijn voeding, nam voedingssupplementen, rookte niet en dronk geen druppel alcohol.
Hij deed vroeger op hoog niveau aan judo en tot een paar jaar terug nog aan kempo.
Hij trainde tot die fatale 2e paasdag nog 3 keer per week met gewichten, in zijn eigen krachthonk. Mijn papa drukte gewoon even 140 kilo omhoog.
Zo’n man dus. Een zeldzame gouden man, die vader van mij.
En daar zaten we dan, bij de neuroloog. Die nog meer slecht nieuws voor ons had. Onverbloemd liet hij weten dat hersentumoren zelden op zichzelf staan. Er zouden onderzoeken volgen om de ‘bron’ te kunnen vinden.
Bam bam bam. Vanaf dat moment staat de wereld stil. Vanaf dat moment donderde kanker ons leven binnen. Vanaf dat moment leven we in een cocon en is er, zo lijkt het, enkel sprake van overleven.
Het is een regelrechte nachtmerrie waar we niet uit kunnen ontsnappen.
We weten nu dat elders in zijn lichaam nog meer kanker is gevonden. Of dit de bron is van de hersentumoren is nog niet duidelijk. Er volgen nog meer onderzoeken. Er is nog geen behandelplan.
Papa moet eerst aansterken. Papa die zelden ziek was, al beroerd werd van een paracetamol, zit nu vol medicijnen en is behoorlijk afgevallen en vermoeid.
Hij wil beter worden. Hij wil weer in zijn tuin rommelen, de frisse buitenlucht inademen, de zon op zijn huid voelen, wandelen met mijn hond en het schilderen weer oppakken.
Omdat zijn fijne motoriek van zijn rechterarm het af laat weten, oefent hij veel. Hoe ziek hij ook is, elke dag doet hij wat kempo oefeningen en nu wil hij wat van zijn trainingsspullen hebben om weer sterk te worden.
Van opgeven is geen sprake, hij is een doorzetter en laat zijn hoofd niet hangen.
Hoe is het toch mogelijk… zonder enig voorteken, zonder opvallende signalen vooraf, ineens onwel worden, plotseling in het ziekenhuis belanden en dan te horen krijgen dat je zo vol kanker zitten?
Hoe kan het dat zo’n gezond levende man dit allemaal te verstouwen krijgt? Hoe wreed is het leven dan. Hoe broos is het blijkbaar ook.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
24 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
1 mei 2017
Heel veel sterkte voor jullie!
1 mei 2017
Hevig Mary.. Heel veel vragen waar je nooit antwoord zal krijgen.. Leef met je mee, veel sterkte voor jou en je vader..
1 mei 2017
Hallo Mary – wat een verschrikkelijk nieuws ik hoop dat jullie de kracht op kunnen brengen om dit allemaal op een rijtje te zetten en met liefde door te gaan – ik zal aan jullie denken en kracht doorgeven – liefs en groeten Wout Veldhoen….
1 mei 2017
Sterkte Mary.
1 mei 2017
Heel veel kracht en sterkte gewenst , helaas op het waarom is nooit geen antwoord dat maakt dit soort
vreselijke dingen extra verdrietig .
En dat doet extra pijn , want mijn vader leefde ook zo gezond jarenlang mantelzorger geweest voor mijn ernstig toen zieke moeder en ineens was hij weg , en het leven gaat voor anderen door .
Begrijpelijk maar ik zit nog steeds met dit enorme gemis en de zware pijn waarom
1 mei 2017
Wat een verdriet.. Heel veel sterkte Mary en gezin. x
1 mei 2017
Ach lieve Mary…woorden schieten hier tekort.., dit voelt zo onrechtvaardig ..wens jullie allen heel veel sterkte in deze verdrietige dagen…
1 mei 2017
Sterkte met alles! Je komt opeens in een heel andere wereld terecht he.
1 mei 2017
Lieve Mary, het leven is vaak onrechtvaardig. Ik wens je vader,jou en je familie heel veel sterkte en kracht voor deze moeilijke tijd.
1 mei 2017
Tjee ik ben er helem confuus van. Wat een drama in huize Sjabbens. Ik herken de shock en angst! Wat moeilijk om uit dit gegeven iets positief te halen voor je zelf,
En toch zit het er in,al staat je hoofd daar nu echt niet naar.
Als er zaken zijn die nog besproken zouden moeten worden denk ik dat daar nu de tijd voor is gekomen Mary.
Heel veel sterkte de komende tijd. Ik weet dat je ontzettend gek bent met jouw vader, maar vergeet jezelf en je gezin niet he.
Dikke knuffel, en mijn WarmeHart gaat uit naar jou.
Grts Rich. #W#WarmHart ❤
1 mei 2017
Heel veel sterkte. Ik wens jullie heel veel kracht, moed en een goed vooruitzicht toe.
Indien de uitslag onbevredigend zou zijn dan zou ik in de omringende landen gaan kijken. In Duitsland waren ze al een aantal jaren veel verder dan in België. In België konden ze een teamgenoot van een van mijn kinderen van waterpolo niet meer helpen. In Duitsland wel. Werd meteen geholpen en het was toen goed.
Dus nooit de moed opgeven en andere mogelijkheden bekijken. Kan nog helemaal goed komen. Nooit de moed opgeven.
1 mei 2017
Mary…..ik weet en voel wat je nu door maakt. De onmacht en het ongeloof. Waarom waarom waarom……niemand die daarop antwoord kan geven. Stomme pech. Maar die pech wil niemand hebben!! Probeer van elkaar nog te genieten. Spreek je dingen uit. Koester de momenten. Het heeft mij zoveel kracht en rust gegeven.
1 mei 2017
Lieve Marie,
Kanker maakt geen uitzonderingen. Of je nu rijk of arm bent; gezond of ongezond geleefd hebt; of je jong of oud bent; het is er vaak zo maar ineens. Niet te bevatten als het dicht bij 1 van je lievelingen overkomt. Anderen ja, heel erg, maar toch niet bij ons. We hadden dat toch zeker moeten zien aankomen. Hij/zij was nooit ziek; of: hij/zij ging eindelijk na jaren heel hard werken, genieten van het leven….. Waarom, waarom???? Er is geen antwoord en dat maakt je niet alleen erg verdrietig, maar ook heel erg machteloos.
Ik wens je heel veel sterkte in deze zo’n zwaar en verdrietige periode in jullie leven.
Grt. Ditje
1 mei 2017
Lieve Mary,die dag weet ik precies dus tweede Paasdag wenste jij iedereen een fijne dag en we hadden het over wat we gingen eten.Die avond liet jouw vader de hond uit en schrok ik ook van jouw slechte bericht dat hij onverwacht in elkaar was gezakt.Zoals jij het ook beschrijft een sportieve gezonde man die volop nog aan sport deed.Zelfs 3x per week 140 kilo gewicht,zo sterk was hij en dus niet te begrijpen dat je vanaf dat moment met deze afschuwelijke ziekte te maken krijgt zo van het ene op het andere moment staat je wereld op zijn kop.Slechte uitslagen die je bijna niet kan geloven.Hij is ook nog mantelzorger, wat het voor jullie allemaal extra zwaar maakt.Omdat ik thuis deze rotziekte van dichtbij heb meegemaakt, kan ik me er zo goed in verplaatsen hoe jij je voelt.Niet roken niet drinken en sporten, dat is niet te begrijpen.Mijn broer overleed aan alvleesklier ca en fietste ook 80 km . iedere dag en ook nooit gerookt of gedronken en dan kan je dit niet goed bevatten.Wat ik zo geweldig bewonder aan jou is dat jij er nu zo mee omgaat.Deze blog erover schrijft en op die manier het met andere mensen kan delen.Mary ik leef erg met je mee en hoop dat jullie de kracht hebben om ondanks alle slechte berichten toch het positieve er uit te halen.Jij bent ondanks je verdriet toch positief en je bent een kanjer !
1 mei 2017
Lieve Mary,
Wat ’n verschrikkelijk nieuws
Ik wens je zo geliefde vader, jou en iedereen om jullie heen, héél veel sterkte.
Dikke KNUF ❤
1 mei 2017
Ik vind het verschrikkelijk voor jou en je familie Mary en kan jullie alleen maar heel veel sterkte toewensen in dit nare proces, dikke knuf voor jou ♥
1 mei 2017
Lieve Mary,
Herkenning bij dit verhaal
Je sterke gezonde vader opeens gereduceerd in een zieke zwakke schim van zichzelf. Je vaste basis in het leven is opeens niet vast meer. Beangstigend snel is de veilige wereld achter je en een sombere zwarte lucht in de verte.
En toch, probeer je de zon te zien, te zoeken naar lichtpuntjes die wellicht verstopt zitten in wat voor je ligt.
Ik wens je nieuwe lichtpuntjes toe, samen met je familie, je vader. In een nieuwe veranderde realiteit.
1 mei 2017
Het onverwachte bij deze ziekte komt vaak voor. Die sterke gezonde vader, zonder te merken groeide het kwaad.
Ik lees dat hij nog steeds sterk wil zijn. Een gave Mary.
We weten zoveel niet, hoe het zal gaan bijvoorbeeld. Ook is het bij ieder anders.
Veel kracht, en hou van elkaar. Zeg het ook. Zo belangrijk.
Dag Mary…ik denk aan jullie.
1 mei 2017
Enorm veel sterkte lieve Mary, voor jou, voor je vader en voor je familie.
Dikke knuffel van mij ❤
1 mei 2017
Lieve Mary, wat een verschrikkelijk nieuws dat je kreeg. Hoe gezond je dan ook leef het maakt schijnbaar niets uit. Weet je, het maakt mij ook angstig, …Je staat vollop in het leven en plotseling kan je geveld worden door die verschrikkelijke ziekte…
Heel veel sterkte voor jou en je familie, dikke knuffel en hou je taai
1 mei 2017
Lieve Mary,
Wat jullie zó plotseling is overkomen is zo ontzettend heftig! Schrik, ongeloof, verdriet en dan de harde waarheid te horen krijgen. Het is zo oneerlijk dat die vreselijke ziekte een leven insluipt. Onvoorspelbaar en angstig. Een ziekte die alles abrupt doet veranderen, zowel bij je vader als bij zijn dierbaren. Ik leef met je mee en wens jou en je familie heel veel sterkte, kracht en steun. En veel lichtpuntjes en een genezingswonder.
Liefs, Hiltje <3
1 mei 2017
Lieve Mary
Wat heftig om te lezen,heel veel sterkte en kracht gewenst .
Veel liefs Fred
2 mei 2017
Heel veel sterkte Mary,
we steken een kaarsje voor je vader aan.
En we hopen dat hij deze nare ziekte kan overwinnen.
3 mei 2017
Mijn man riep uit dat hij de gezondste was op de afdeling, terwijl hij de nacht ervoor met de ambulance het ziekenhuis was binnen gebracht. Een etmaal later, hij was 38 jaar oud, bleek hij ongeneeslijk ziek te zijn. Een onbehandelbare hersentumor. Geen operatie, geen chemokuur, geen bestralingskuur. We plukken al 10 jaar iedere dag. En doneren aan http://stophersentumoren.nl om meer onderzoek mogelijk te maken tegen deze uitzichtloze kankersoort, omdat iedere kankerpatient recht heeft op een zo goed mogelijke behandeling.