Als je moet vluchten voor je man
Ze kwam altijd stiekem. Niemand wist van onze afspraken. Als haar man ziek was kon ze niet komen. Om een afspraak te verzetten belde zij vanuit een telefooncel. Stukje bij beetje vertelde zij over haar thuissituatie.
Ze was getrouwd met een oudere man en had vier kinderen. Nee, er was geen sprake van liefde voor haar man. Jaren terug was ze door haar ouders uitgehuwelijkt en samen met haar man naar Nederland gekomen. Een beslissing van haar man, zij had slechts te doen wat hij wilde.
Al snel kwamen er kinderen. Net zo snel bleek haar strenge man een ware tiran te zijn. Tegen haar en tegen de kinderen. Ook kon hij zijn emoties slecht onder controle houden. Hij had losse handen en wist precies waar hij zijn vrouw kon slaan zonder dat het voor anderen zichtbaar was.
Mevrouw C werd steeds angstiger. Ze was bang dat haar man ook hun kinderen zou slaan. Ze leefde in een hel. Moest voor elke handeling verantwoording afleggen. Had ze boodschappen gedaan dan moest ze de bonnetjes laten zien. En elke dag had haar man wel een reden om haar te slaan.
Ongeoorloofd wegblijven werd met harde hand afgestraft. Elk telefoongesprek vanaf huis werd door hem gecontroleerd. De kinderen mochten na school niet bij of met anderen spelen. Angst overheerste.
Zo kon ze niet verder leven. Haar angst om het welzijn van haar kinderen, om hun veiligheid, nam toe. Zij vroeg mij om haar en de kinderen te helpen vluchten. Ze had geen idee waar ze naar toe kon gaan. Ook wist ze niet wanneer de dag zou zijn dat ze in stilte, zonder dat haar man het wist, kon vertrekken met de kinderen.
Gelukkig was er een Blijf van mijn lijf huis dat plaats had voor haar en haar kinderen. Op een vrijdagmiddag stond ze met haar kinderen en een paar plastic tasjes met spullen bij mij op kantoor. De gespannen gezichtjes van de kinderen, de nerveuze blik van moeder, ik zal die dag nooit vergeten.
Na een lange tocht kwamen we aan op het veilige adres van het Blijf van mijn lijf huis. De spanning nam af bij de kinderen. Het plan was gelukt. Hun leven zou veranderen. Angst voor een tirannieke gewelddadige vader en man maakt plaats voor opluchting. Hun leven zou drastisch veranderen.
Mevrouw C. belde mij daarna regelmatig om even bij te praten. Hoewel het niet gemakkelijk was om met zoveel vrouwen en kinderen samen te wonen in een Blijf van mijn lijf huis, was ze elke dag dankbaar dat ze de stap had durven zetten om te vluchten met haar kinderen. Uiteindelijk kreeg mevrouw C eigen woonruimte en kon zij met haar kinderen zonder angst de draad van het leven weer oppakken.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
7 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
29 mei 2014
Weer een heftig levensverhaal. Wat een kracht en moed heeft deze vrouw. Eerst haar vaderland moeten verlaten en leven in een vreemd land. En daarna haar man trotseren en haar kinderen beschermen. Voor haar blijven de liddtekens, maar ze kan verder nu. Ik wens dat vele andere vrouwen die in dezelfde positie zitten, ook de moed en kracht vinden voor zichzelf en de kinderen te kunnen kiezen. En dat ook zij een vertrouwenspersoon tegenkomen die kan helpen.
30 mei 2014
Geweld binnen het huwelijk komt meer voor dan men denkt, het kan zich bij je buur of vrienden afspelen zonder dat je er weet van hebt. Een tirannieke man hebben kan je als vrouw misschien nog plaatsen , maar als je kinderen in gevaar komen is een vrouw als een leeuwin, ze vecht voor haar kroost tot de dood, bij wijze van spreken…Weinig mensen staan klaar om je te troosten omdat men je niet geloofd …Moed en repect voor de vrouwen die de stap durven zetten, te vluchten voor hun man….Als de muren konden praten zouden we versteld staan wat er zich allemaal binnenshuis afspeelt… Pakkend verhaal !!!
3 augustus 2014
Ben nooit verder gekomen dan slapen in de fietsenkelder. Geslagen ben ik nooit, maar wel geestelijk mishandeld .
25 januari 2016
Wat heftig, maar vooral moedig van mevrouw C dat zij deze stap heeft durven zetten! Ik wens haar en haar kinderen veel geluk toe! Dat ze nu mag genieten zonder angst, in vrijheid!!!
8 augustus 2016
Als ik het bovenstaande lees, schaam ik mij bijna een man te zijn. In één woord afschuwelijk.
8 augustus 2016
uit eigen ervaring wil ik toevoegen dat de angst niet weg is na het vluchten. het opbouwen van eigenwaarde , zelfrespect maar daarnaast vertrouwen in anderen , duurt heel erg lang. ik ben inmiddels 23 jaar verder. geen idee hoe ik zal reageren als hij plots voor me staat, hoewel ik niet meer dezelfde angst heb als toen. de lidtekens blijven en zijn diep, onzichtbaar en vaak onbegrijpelijk voor anderen, voelbaar blijven ze altijd.
30 augustus 2017
Het is de enig4e en juiste beslissing die zij heeft genomen . Dit kon niet zo verder gaan.
Zelf heb ik een paar keer de kans voorbij laten gaan toen er door hulpverleners een blijf van mijn lijf huis was geregeld. Mijn kinderen gingen voor, ik wilde hen de schande niet aandoen. Achteraf veel spijt gehad.
Ik ben veel tel lang in een gewelddadige relatie blijven hangen (36 jr). Nu worden mijn kinderen dor hun vader opgestookt en voorgeelogen. Dus ook gewelddadig behandeld. Dit terwijl hij van origine een pedagoog was.
De kinderen geloven en vertrouwen hem keer op keer weer opnieuw terwijl hij nu al weer de zoveelste nieuwe “grote” liefde heeft en maar blijft doorgaan met bedriegen.
Na een tijdje is die grote liefde weer voorbij. De kinderen zien niet in hoe hij manipuleert en ook iedere nieuwe liefde daardoor mishandelt. Alleen die vrouwen hebben/hadden meer ervaring en inzicht en haken na een klein aantal jaren af.