Als ik niet dood ben
Ik moet er niet aan denken. Toch kan ik het niet laten en denk ik er wél aan.
Het is nog ver van mijn bed, hoop ik.
Maar ja, misschien zit ik er naast en is het over tien jaar al zo ver.
Of, misschien wel volgende week.
Ik maak mij zorgen over mijn later.
Dat later wanneer ik niet dood ben maar wel hulpbehoevend en afhankelijk ben.
Later, als ik door de een of andere ziekte niet meer in staat ben om voor mijzelf te zorgen.
Een later waarin ik de regie over mijn eigen leven misschien uit handen moet geven, of zelfs verloren heb.
Misschien zelfs zonder dat ik het weet.
Als dat later er voor mij komt, wil ik niet terug moeten vallen op mijn kinderen.
Ik wil niet dat zij hun leven aan moeten passen om voor hun zieke, hulpbehoevende moeder te moeten zorgen.
Ik wil niet dat hun leven gedomineerd wordt door het zorgen voor mij.
Ik wil niet dat zij zich verplicht voelen om mijn mantelzorgers te worden.
Ik wil dat mijn kinderen ook dan hun eigen leven kunnen blijven leiden.
En zeg me niet dat ze dat heus wel uit liefde willen doen.
Zij zullen zeer waarschijnlijk de eersten zijn die dat dan roepen.
Ik weet dat mantelzorgers mede daarom hun familieleden verzorgen.
Maar staan wij wel eens stil bij de last die zij daardoor dragen?
Bij de impact van dit zorgen voor een dierbare op hun eigen leven?
Ik heb diep respect voor de mantelzorgers om ons heen.
Toch wens ik en hoop ik dat mijn kinderen dit niet voor mij hoeven doen.
Maar hoe moet het dan? Van welke zorg zou ik dan nog gebruik kunnen maken?
Zal er dan nog überhaupt wel betaalbare zorg zijn?
Of moet ik nu maar hopen dat ik nooit hulpbehoevend, ziek(er) of afhankelijk word?
Dat ik tot mijn allerlaatste dag op aarde mezelf kan redden?
Ik weet donders goed dat dat ijdele hoop is.
Foto komt uit de collectie van Miek Koopmans.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
10 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
25 januari 2016
Wat jij nu schrijft zijn wij diep in ons hart allemaal bang voor,ik zie het om me heen.
In mijn familie heb ik het zien gebeuren,Vader kanker,Moeder Diabeet en blind,zusje ALS.spierziekte, broer alvleesklierkanker,zwager longkanker,zwager darmkanker.Niet mooi die lijst,beetje mantelzorger was ik dus ook en heb daar geen spijt van.Naast mijn baan die ik in het ziekenhuis toen had,maar tijdens mijn werk heb ik op cardiologie veel hartpatiënten gezien.In de loop der jaren wel zeker 20 mensen met hartstilstand gezien en ik kan je verzekeren dat is de mooiste dood.Geen pijn(infarct wel) en snel er tussenuit piepen ! Toen dacht ik, zo kan het dus ook, laat ik me maar niet te druk erom maken.Dus liever niet oud en ziek en afhankelijk, zo willen we het graag zien !
25 januari 2016
Iedereen denkt soms wel eens zo. Maar ik heb ook gelezen dat gedachten grote krachten kunnen zijn. Denk dus als je die gedachten blijft voeden met die angstbeelden, ze dan ook zeker uit zullen komen. Probeer gezond te leven en denk zo oud te zullen worden. Wie weet wat voor een grote kracht dat is.
25 januari 2016
Lieve Mary, ik denk dat we allemaal met die gedachten leven….toen mijn moeder vond dat ze alleen niet meer op zichzelf kon wonen ,ging ze begin 1990 naar het bejaardenhuis. Ze was toen 77 en net een nieuwe heub gkregen……Jammer genoeg staat het woord bejaardenhuis niet meer in het boekje ……Er is zoveel weg bezuinigd dat we dat niet meer hebben, mijn moeder is bijna 100 geworden en heeft in 2012 haar hoefd neergelegd…..al die jaren goed verzorgd in dat zelfde huis dat van lieverlee een verzorgings tehuis is geworden waar je pas in wordt opgenomen als je vanvoren niet meer weet dat je vanachteren leeft…..
Daarom zijn we allemaal bezorgd hoe het moet als we niet meer kunnen…….
Maar laten we voorlopig maar in het nu blijven leven en geen zorgen maken verders
Leef en wees vrolijk …!
25 januari 2016
Een overpeinzing die mij ook vrijwel elke nacht tegenwoordig uit mijn slaap houdt. Daarom alleen al zou ik minister van VWS willen worden en alle foute beslissingen uit het verleden in een klap terug willen draaien.
5 februari 2016
ik Herken me hier volledig in. Kan ook badend in het zweet wakker worden door dat vooruitzicht. Dat ik niet meer in staat zal zijn zelf te beslissen en er niet zelf een eind aan te kunnen maken! Moet dr niet aan denken!! Doe ik dus wel,omdat ik niet meer heel liep ben,ook niet heel oud maar toch wel op een leeftijd waarop velen mij zijn voorgegaan. Sommige accuut,sommige ernstig ziek. Doe mij dan maar acuut.Wil geen lijdensweg,niet voor mezelf en niet voor mijn naasten. Heb ervaren hoe zwaar dat is voor alle partijen. En waarom kunstmatig in leven blijven? Tegenwoordig kan men zo veel in de geneeskunde, maar ik vraag me af of dat wel zo goed is? Op een natuurlijke manier was je er in veel gevallen gewoon niet meer geweest!
25 april 2016
Herkenbaar en ik hoop dat je nog heel lang onafhankelijk en gezond mag blijven, veel vreugde zult ervaren.
25 april 2016
Later komt er nog een later voor oze generatie, hoop het zo!!
20 november 2019
Ik ben anders denk ik. Ik ben ziek maar denk nooit aan wie zorgt dan
voor mij. Ik heb veel mensen om me heen die van me houden, ik denk dat het daardoor komt.
Maar het meeste.. ik heb besloten nu niet daar over te denken. En dat is mij gelukt. Eerst nu nog leven elke dag zelfstandig zo lang ik kan .
20 november 2019
Dat heb je helemaal goed!
21 november 2019
Dankjewel lief en blij dat je het begrijpt.
liefs voor jou