Ik blijf vechten voor een sociaal land

Dag Eugénie Godeau. Mag ik eerst vragen waar jouw naam vandaan komt? Ik associeer jouw naam namelijk met Frankrijk en denk meteen dat het een prachtige naam is voor een schrijfster. Maar klopt dit wel?

Mijn verre familie komt uit Frankrijk. Zoals we hebben kunnen terugvinden uit het plaatsje Grass. Het is van oudsher een steenhouwersfamilie. Van mijn moederskant zijn het begrafenisondernemers en musici. Ik kom dus uit een creatieve familie. Mijn vader was steenhouwer en mijn moeder is mode ontwerpster in ruste. Mijn zus is fotografe en pianolerares en mijn broer was een begaafde cellospeler maar heeft dit al snel aan de willigen gehangen en is nu manager van een hotel. En dat is ook goed.

Wat een leuk anekdote in de familie is, is dat ik naar twee koordirigenten/musici ben genoemd en ik in het geheel daar geen ambitie in zie. Dit omdat ik het talent niet heb om uitvoerend musicus te zijn. Maar ik geniet van de mensen die muziek met passie kunnen uitvoeren.

Zelf ben ik creatief qua woordgebruik. Tevens heb ik een creativiteit aangaande de wetgeving. Hiermee bedoel ik dat ik altijd bezig ben om de mazen in de wet te vinden om mensen een gevoel van rechtvaardigheid te kunnen geven. Dat heb ik van mijn oma Godeau. Die heeft mij op jonge leeftijd geleerd dat iedereen een kans verdient om in zijn/haar kracht te kunnen komen. En daar heb je het fundament van rechtvaardigheidsgevoel bij nodig. Tevens vond zij dat het welzijn van ons land rust op de gezondheid van haar burgers. En ik probeer met mijn inzet, omdat ik er zo achter sta, via Twitter en mijn blog haar missie te volbrengen.

Waar maak jij je druk over?

Waar ik mij druk om maak, is dat de toegankelijkheid van de gezondheidszorg steeds meer afhangt van de financiële draagkracht van de burger. Ik vind dit onterecht. Iedereen heeft recht op goede zorg en ondersteuning. En ik vind dat iedereen een vrije keuze moet hebben ten aanzien van welke zorgverlener en/of behandeling men wil.

Ook moeten we kijken naar de Eigen Bijdrage en Eigen Risico van de minder financieel daadkrachtige die ziek worden of chronisch ziek en/of beperkt zijn. De regelingen Eigen Bijdrage en Eigen Risico zorgt er voor dat zij minder toegang hebben tot goede zorg. Dus dit moet voor hun afgeschaft worden. Dit zodat zij toegang blijven behouden tot goede gezondheidszorg.

Ook als het gaat om de zorg en/of hulpverlening ten aanzien van kinderen/jeugd gaat het fout. Kinderen/jeugd die met psychisch problematiek kampen worden anders behandeld dan kinderen/jeugd die lichamelijke beperkingen hebben. Dit onderscheid moet verdwijnen. Het druist in tegen de rechten van het kind. Nu de zorg onder de verantwoordelijkheid van de Gemeente valt, worden kinderen met psychische klachten vaak in de hulpverlening neergezet. Hulpverlening zoals coaching van ouders en kinderen. Je ziet dit vaak gebeuren bij kinderen met ADHD en Autisme. Ik weet uit eigen ervaring dat dit niet afdoende werkt en dat kinderen, in plaats van dat ze geholpen worden, aangepast gedrag gaan vertonen, waardoor zij op latere leeftijd bij verdere vorming van hunzelf er heel veel problemen door krijgen. Hulpverlening mag op de korte termijn goedkoper zijn maar op de langere termijn is het dus duurkoop.

Met de ouderen wordt er nonchalant omgegaan, vind ik. Door de vele bezuinigingen zie je dat zij vereenzamen en verwaarloost raken. Ik begrijp niet dat het thuis blijven wonen van ouderen wordt gestimuleerd, maar dat de facilitering hiervan zo slecht is geregeld. Het kabinet wil dat kinderen en naasten meer zorg op zich nemen (en dat geldt voor de hele zorg) maar aan de andere kant moeten wij veel werken om de economische groei mogelijk te maken. Dit kan volgens mij niet. En hebben wij zo’n grote economische groei nodig? Want zouden we niet eens moeten gaan kijken of de verdeling onder de mensen niet wat eerlijker kan?

Tevens maak ik me zorgen als het gaat om de toegang tot onderwijs. Jongeren die geen ouders hebben met financiële draagkracht dreigen buiten de boot te vallen. Tevens wordt er zo bezuinigd op passend onderwijs dat kinderen/jeugd met ziekte en/of beperking minder toegang krijgen tot onderwijs.

Als het om de arbeidsmarkt gaat wordt er teveel gedacht in hokjes. Creativiteit zoals in ambachtswerk wordt te weinig gestimuleerd. Hierdoor krijgen wij een afvlakking van onze arbeidsmarkt waardoor mensen niet tot hun recht komen op werkgebied. En vind ik verspilling qua talent.

Wat moet er anders met betrekking tot de zorg en hoe wil je dat bereiken?

Ik wil dat de zorg geheel gaat rusten op de samenspraak tussen patiënten en zorgprofessionals. Daar gaat het stuk Met een potlood en een gum over. Dit is terug te vinden in mijn blog.

Wat vind jij de voordelen van social media?

Het voordeel van sociale media is dat je een grote groep mensen kan bereiken over wat je mening is over bepaalde onderwerpen.

Word je het strijden wel eens moe? Zo ja, wat doe je dan?

Af en toe word ik moe van het strijden. Dit omdat ik velen versnipperd zie vechten. Soms in discussies wordt het op de mens gespeeld en niet op de inhoud. En daar kan ik ook niet altijd tegen. Ik geef het dan aan vrienden aan dat ik moe ben. Zij steunen me en vertellen mij de reden waarom ik het doe. Een vriendin schrijft dan dat we het samen doen. En dan ga ik weer door. Want het is belangrijk dat er mensen zijn die blijven vechten voor een sociaal land waarbij iedereen tot zijn/haar recht komt.

Hoe ziet de zorg er over 5 jaar uit, denk je?

Als de overheid het goed aanpakt, wordt de zorg weer een aangelegenheid van patiënt in samenwerking met de zorgprofessional. De eerste lijn, vooral de huisartsenzorg, dient versterkt te worden. Er moet nog meer naar mogelijkheden gekeken worden of specialisme door de huisarts uitgevoerd kan worden naast zijn/haar generalistische zorg die hij/zij nu biedt. Hierdoor kan de zorg dichtbij plaatsvinden, wat ik heel belangrijk vind. Zeker in het licht dat ouderen en zieken/beperkten meer in hun vertrouwde omgeving willen blijven.

Er zal ook meer innovatie moeten komen in de zorg. Hierbij kan ondersteuning verkregen worden in de vorm van E-Health. Echter zal het contact face-to-face tussen patiënt en zorgprofessional nooit verloren mogen gaan. Want dat contact zorgt er voor dat er vertrouwen is, en dat komt weer ten goede van mogelijk herstel van de patiënt of ondersteuning van de patiënt bij de zorg die hij/zij nodig heeft. Dit geldt voor alle disciplines in de zorg.

Er moet minder in gebouwen gedacht worden. Dus minder in logge organisaties die er nu zijn. In de logge organisaties gaat veel te veel geld op naar het organiseren van de werkzaamheden en te weinig naar directe zorg.

En wat het meest belangrijke is, is dat het vertrouwen weer terugkomt in de zorg. Minder bureaucratie, minder controle en meer waardering voor de zorg die zorgprofessionals in samenspraak met de patiënt leveren. Hierdoor kan ons zorgbudget meer naar directe zorg gaan.

Bedankt @EugenieGodeau voor dit gesprek. Neem ook een kijkje op godeau.nl

Foto komt uit de collectie van Kitty van Gemert, @kitty_gemert.