Hij gaf mij het vertrouwen terug dat ik was kwijtgeraakt
“Ik was 20 jaar en gaf mijn studie op voor, wat ik dacht, de liefde van mijn leven.
Mijn ouders zeiden het nog: ‘deze jongen past niet bij jou. Maak je studie af kind.’ Maar…ik wilde niet luisteren, en koos voor hem.
Op onze trouwdag sloeg de twijfel toe.
Na het feest wilde ik met mijn ouders mee naar huis. Maar dat kon niet meer. Ik was immers een getrouwde vrouw nu.
Een paar jaar later kwamen er kinderen. Die waren door mij zó gewenst.
Kort daarna ging het mis.
Alcoholmisbruik en lichamelijk geweld slopen de relatie binnen. Ik begon flessen drank te verstoppen, conflicten te vermijden en steeds meer op mijn tenen te lopen.
Toch bleef ik altijd trouw aan mijn eigen normen en waarden en waakte over de kinderen.
Ik maakte plannen hoe ik zou kunnen vluchten.
Soms, als hij zijn roes uitsliep, pakte ik onze spullen en nam me voor om met de kinderen te vluchten. En altijd weer klonk zijn dreigement, ‘Ik weet jou overal te vinden!’, in mijn oren.
Totdat er iets passeerde wat mij deed besluiten te vertrekken met de kinderen. Enige tijd later bleek dat mijn grote liefde van ooit een verhouding had met een ‘goede vriendin’.
Een vreselijke scheiding volgde en er was pas rust toen ik, na een gevaarlijke achtervolging na een zitting op de rechtbank, afzag van alimentatie.
En toen gebeurde er een wonder.
Een lieve man kruiste mijn pad tijdens de diepe rouw die de scheiding met zich meebracht. Hij zette mij ertoe aan weer te gaan koken, iets dat ik al weken niet meer deed.
Hij belde me iedere avond om te vragen hoe de dag verlopen was. Wat we gegeten hadden, en hoe de kinderen reageerden. Hij gaf mij het vertrouwen terug dat ik was kwijtgeraakt.
Ook hij was verlaten omwille van een andere liefde. We huilden samen om dat wat geweest was. Onze gezinnen waren uit elkaar gevallen, met alle gevolgen van dien voor de kinderen.
Er gebeurde iets bijzonders: we werden ontzettend verliefd op elkaar.
Mijn liefste ontfermde zich over mijn kinderen en deed zijn stinkende best om een goede stiefvader te zijn. Ik stelde mijn hart open voor zijn kinderen.
Eind goed al goed zou je zeggen. Ja en nee.
Wij zijn nog steeds dolgelukkig met elkaar. Met de kinderen hebben we veel meegemaakt. Dat heeft ons getekend en daarvan hebben we dagelijks veel verdriet.
We prijzen ons enorm gelukkig met elkaar maar hadden graag een gelukkig, compleet gezin gehad. Wel geeft het ons rust te weten dat we ons uiterste best hebben gedaan om er met elkaar wat van te maken.”
Dank Liselotte.
Foto komt uit de collectie van Mary Sjabbens.
Mijn bio op twitter is aardig volledig:
Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
5 Reacties
Plaats een reactie
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
22 mei 2016
Mooi
24 augustus 2016
Geweldig
24 augustus 2016
Zo herkenbaar!
17 maart 2017
Wat fijn voor je
21 september 2017
Heel herkenbaar. Maar er is een ding. De ex zal nooit de kinderen loslaten. Met de uitlating : Ik zal je vinden, komt hij zijn beloften na ?Wat hij mijn kinderen en kleinkinderen heeft aangedaan en hoe hij ze van mij heeft vervreemd, kan ik met geen pen beschrijven. Ik ben vrij, vrij om te gaan en te staan, mijn kinderen niet. Hoe oud ze ook zijn en hoe gestudeerd ze ook zijn, hij gebruikt en misleid ze. Dit ten koste van mijn relatie met hen en ten koste van latere trauma’s die er zeker zullen volgen als de kinderen de waarheid zullen ervaren. Hopelijk leef ik dan nog.